Nalewka kebabowa - kebabówka

Słoik możemy dodatkowo zakleić taśmą albo owinąć folią spożywczą, aby zminimalizować nieszczelność naczynia. Przy okazji zmniejszamy ryzyko, że do nastawu dostaną się przypadkowi goście, dzieci lub małe zwierzęta futerkowe. Pojemnik odstawiamy w bezpieczne miejsce na jakiś tydzień i staramy się go za bardzo nie ruszać.  W tym miejscu należy się też odrobina teorii, czyli jakim cudem powyższa konstrukcja powinna dać nam coś na kształt nalewki kebabowej. Wszystko za sprawą fizyki, na której za bardzo się nie znam, więc przedstawię cały proces w dużym uproszczeniu. Wódka w słoiku z czasem z nudów zacznie parować i unosić się w kierunku pokrywki w poszukiwaniu wyjścia na wolność. Na miejscu napotyka pachnącego kebaba, który zachęca ją do bliższej znajomości. Sojusz kebaba z alkoholem szybko się jednak kończy, a po jakimś czasie zmęczone cząsteczki wódki opadają na dno, przesiąknięte przy tym wonią tureckiego dania. Po jakimś czasie cały trunek pachnie już orientem, kapustą pekińską i wąsami pana Turka. 

Po tygodniu upewniamy się, że w lokalu nie ma innych domowników i przystępujemy do końcowego etapu. Kebsa i gazę gorąco sugeruję wyrzucić, ale kim że ja jestem, aby osądzać Wasze decyzje. Alkohol natomiast wypada przefiltrować, bo mogą w nim pływać bliżej nieokreślone części potrawy albo fragmenty gazy. Najlepiej jest to zrobić przez filtr do kawy, dzięki czemu nalewka kebabowa ponownie stanie się krystalicznie czysta. Alkohol przelewamy do butelki, plombujemy i czekamy na pierwszego śmiałka, który zechce go spróbować.